consocius
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /konˈso.ki.us/, [kõːˈs̠ɔkiʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /konˈso.t͡ʃi.us/, [konˈsɔːt͡ʃius]
Adjective
[edit]cōnsocius (feminine cōnsocia, neuter cōnsocium); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cōnsocius | cōnsocia | cōnsocium | cōnsociī | cōnsociae | cōnsocia | |
Genitive | cōnsociī | cōnsociae | cōnsociī | cōnsociōrum | cōnsociārum | cōnsociōrum | |
Dative | cōnsociō | cōnsociō | cōnsociīs | ||||
Accusative | cōnsocium | cōnsociam | cōnsocium | cōnsociōs | cōnsociās | cōnsocia | |
Ablative | cōnsociō | cōnsociā | cōnsociō | cōnsociīs | |||
Vocative | cōnsocie | cōnsocia | cōnsocium | cōnsociī | cōnsociae | cōnsocia |
Noun
[edit]cōnsocius m (genitive cōnsociī or cōnsocī, feminine cōnsocia); second declension
Declension
[edit]Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | cōnsocius | cōnsociī |
Genitive | cōnsociī cōnsocī1 |
cōnsociōrum |
Dative | cōnsociō | cōnsociīs |
Accusative | cōnsocium | cōnsociōs |
Ablative | cōnsociō | cōnsociīs |
Vocative | cōnsocie | cōnsociī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
[edit]- “consocius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- consocius in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- consocius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.