Jump to content

conquesturus

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Future active participle of conqueror

Participle

[edit]

conquestūrus (feminine conquestūra, neuter conquestūrum); first/second-declension participle

  1. about to lament

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative conquestūrus conquestūra conquestūrum conquestūrī conquestūrae conquestūra
genitive conquestūrī conquestūrae conquestūrī conquestūrōrum conquestūrārum conquestūrōrum
dative conquestūrō conquestūrae conquestūrō conquestūrīs
accusative conquestūrum conquestūram conquestūrum conquestūrōs conquestūrās conquestūra
ablative conquestūrō conquestūrā conquestūrō conquestūrīs
vocative conquestūre conquestūra conquestūrum conquestūrī conquestūrae conquestūra