conditivus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]From condō (“to put away, store”) + -īvus.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /kon.diˈtiː.u̯us/, [kɔn̪d̪ɪˈt̪iːu̯ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kon.diˈti.vus/, [kon̪d̪iˈt̪iːvus]
Adjective
[edit]conditīvus (feminine conditīva, neuter conditīvum); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | conditīvus | conditīva | conditīvum | conditīvī | conditīvae | conditīva | |
Genitive | conditīvī | conditīvae | conditīvī | conditīvōrum | conditīvārum | conditīvōrum | |
Dative | conditīvō | conditīvō | conditīvīs | ||||
Accusative | conditīvum | conditīvam | conditīvum | conditīvōs | conditīvās | conditīva | |
Ablative | conditīvō | conditīvā | conditīvō | conditīvīs | |||
Vocative | conditīve | conditīva | conditīvum | conditīvī | conditīvae | conditīva |
References
[edit]- “conditivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- conditivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.