concupitus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of concupīscō.
Participle
[edit]concupītus (feminine concupīta, neuter concupītum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | concupītus | concupīta | concupītum | concupītī | concupītae | concupīta | |
genitive | concupītī | concupītae | concupītī | concupītōrum | concupītārum | concupītōrum | |
dative | concupītō | concupītae | concupītō | concupītīs | |||
accusative | concupītum | concupītam | concupītum | concupītōs | concupītās | concupīta | |
ablative | concupītō | concupītā | concupītō | concupītīs | |||
vocative | concupīte | concupīta | concupītum | concupītī | concupītae | concupīta |
References
[edit]- “concupitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press