comissator
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /koː.misˈsaː.tor/, [koːmɪs̠ˈs̠äːt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ko.misˈsa.tor/, [komisˈsäːt̪or]
Etymology 1
[edit]Noun
[edit]cōmissātor m (genitive cōmissātōris); third declension
- reveller, participant in a festive procession
Declension
[edit]Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | cōmissātor | cōmissātōrēs |
Genitive | cōmissātōris | cōmissātōrum |
Dative | cōmissātōrī | cōmissātōribus |
Accusative | cōmissātōrem | cōmissātōrēs |
Ablative | cōmissātōre | cōmissātōribus |
Vocative | cōmissātor | cōmissātōrēs |
Alternative forms
[edit]Etymology 2
[edit]See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
[edit]cōmissātor
References
[edit]- “comissator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “comissator”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- comissator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.