circumspectus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of circumspiciō
Participle
[edit]circumspectus (feminine circumspecta, neuter circumspectum); first/second-declension participle
- surveyed, looked around or over
- well-considered, prudent, as in the appellations circumspectus vir (prudent man), circumspectus magister
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | circumspectus | circumspecta | circumspectum | circumspectī | circumspectae | circumspecta | |
genitive | circumspectī | circumspectae | circumspectī | circumspectōrum | circumspectārum | circumspectōrum | |
dative | circumspectō | circumspectae | circumspectō | circumspectīs | |||
accusative | circumspectum | circumspectam | circumspectum | circumspectōs | circumspectās | circumspecta | |
ablative | circumspectō | circumspectā | circumspectō | circumspectīs | |||
vocative | circumspecte | circumspecta | circumspectum | circumspectī | circumspectae | circumspecta |
Descendants
[edit]- Catalan: circumspecte
- French: circonspect
- Galician: circunspecto
- Italian: circospetto
- Portuguese: circunspecto
- Spanish: circunspecto
References
[edit]- “circumspectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “circumspectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- circumspectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- after mature deliberation: omnibus rebus circumspectis
- after mature deliberation: omnibus rebus circumspectis