circumitus
Appearance
Latin
[edit]Etymology 1
[edit]Perfect passive participle of circumeō.
Participle
[edit]circumitus (feminine circumita, neuter circumitum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | circumitus | circumita | circumitum | circumitī | circumitae | circumita | |
genitive | circumitī | circumitae | circumitī | circumitōrum | circumitārum | circumitōrum | |
dative | circumitō | circumitae | circumitō | circumitīs | |||
accusative | circumitum | circumitam | circumitum | circumitōs | circumitās | circumita | |
ablative | circumitō | circumitā | circumitō | circumitīs | |||
vocative | circumite | circumita | circumitum | circumitī | circumitae | circumita |
References
[edit]- “circumitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- circumitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Etymology 2
[edit]Noun
[edit]circumitus m (genitive circumitūs); fourth declension
- a circuit, a going around
- quadrigae septeno currant circumitu. Vita Sancti Hilaronis, S. Hieronymus
- Four-horse teams ran the circuit seven times. The Life of St. Hilary, St. Jerome
- quadrigae septeno currant circumitu. Vita Sancti Hilaronis, S. Hieronymus
Declension
[edit]Fourth-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | circumitus | circumitūs |
genitive | circumitūs | circumituum |
dative | circumituī | circumitibus |
accusative | circumitum | circumitūs |
ablative | circumitū | circumitibus |
vocative | circumitus | circumitūs |
Synonyms
[edit]References
[edit]- circumitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.