ciúáil

Irish

Etymology 1

From ciú (“queue”) +‎ -áil.

Verb

ciúáil (present analytic ciúálann, future analytic ciúálfaidh, verbal noun ciúáil, past participle ciúáilte)

1. (intransitive) queue

Conjugation

conjugation of ciúáil (first conjugation – B)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	ciúálaim	ciúálann tú; ciúálair†	ciúálann sé, sí	ciúálaimid	ciúálann sibh	ciúálann siad; ciúálaid†	a chiúálann; a chiúálas / a gciúálann*	ciúáiltear
	past	chiúáil mé; chiúálas	chiúáil tú; chiúálais	chiúáil sé, sí	chiúálamar; chiúáil muid	chiúáil sibh; chiúálabhair	chiúáil siad; chiúáladar	a chiúáil / ar chiúáil*	ciúáladh
	past habitual	chiúálainn / gciúálainn‡‡	chiúáilteá / gciúáilteᇇ	chiúáladh sé, sí / gciúáladh sé, s퇇	chiúálaimis; chiúáladh muid / gciúálaimis‡‡; gciúáladh muid‡‡	chiúáladh sibh / gciúáladh sibh‡‡	chiúálaidís; chiúáladh siad / gciúálaidís‡‡; gciúáladh siad‡‡	a chiúáladh / a gciúáladh*	chiúáiltí / gciúáilt퇇
future		ciúálfaidh mé; ciúálfad	ciúálfaidh tú; ciúálfair†	ciúálfaidh sé, sí	ciúálfaimid; ciúálfaidh muid	ciúálfaidh sibh	ciúálfaidh siad; ciúálfaid†	a chiúálfaidh; a chiúálfas / a gciúálfaidh*	ciúálfar
conditional		chiúálfainn / gciúálfainn‡‡	chiúálfá / gciúálfᇇ	chiúálfadh sé, sí / gciúálfadh sé, s퇇	chiúálfaimis; chiúálfadh muid / gciúálfaimis‡‡; gciúálfadh muid‡‡	chiúálfadh sibh / gciúálfadh sibh‡‡	chiúálfaidís; chiúálfadh siad / gciúálfaidís‡‡; gciúálfadh siad‡‡	a chiúálfadh / a gciúálfadh*	chiúálfaí / gciúálfa퇇
subjunctive	present	go gciúála mé; go gciúálad†	go gciúála tú; go gciúálair†	go gciúála sé, sí	go gciúálaimid; go gciúála muid	go gciúála sibh	go gciúála siad; go gciúálaid†	—	go gciúáiltear
	past	dá gciúálainn	dá gciúáilteá	dá gciúáladh sé, sí	dá gciúálaimis; dá gciúáladh muid	dá gciúáladh sibh	dá gciúálaidís; dá gciúáladh siad	—	dá gciúáiltí
imperative		ciúálaim	ciúáil	ciúáladh sé, sí	ciúálaimis	ciúálaigí; ciúálaidh†	ciúálaidís	—	ciúáiltear
verbal noun		ciúáil
past participle		ciúáilte

*indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Noun

ciúáil f (genitive singular ciúála)

1. verbal noun of ciúáil
2. queueing

Declension

Declension of ciúáil (third declension, no plural)

bare forms case singular nominative ciúáil vocative a chiúáil genitive ciúála dative ciúáil forms with the definite article case singular nominative an chiúáil genitive na ciúála dative leis an gciúáil don chiúáil

Derived terms

• teoiric na ciúála

Etymology 2

From English cue +‎ -áil.

Verb

ciúáil (present analytic ciúálann, future analytic ciúálfaidh, verbal noun ciúáil, past participle ciúáilte)

1. cue

Conjugation

conjugation of ciúáil (first conjugation – B)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	ciúálaim	ciúálann tú; ciúálair†	ciúálann sé, sí	ciúálaimid	ciúálann sibh	ciúálann siad; ciúálaid†	a chiúálann; a chiúálas / a gciúálann*	ciúáiltear
	past	chiúáil mé; chiúálas	chiúáil tú; chiúálais	chiúáil sé, sí	chiúálamar; chiúáil muid	chiúáil sibh; chiúálabhair	chiúáil siad; chiúáladar	a chiúáil / ar chiúáil*	ciúáladh
	past habitual	chiúálainn / gciúálainn‡‡	chiúáilteá / gciúáilteᇇ	chiúáladh sé, sí / gciúáladh sé, s퇇	chiúálaimis; chiúáladh muid / gciúálaimis‡‡; gciúáladh muid‡‡	chiúáladh sibh / gciúáladh sibh‡‡	chiúálaidís; chiúáladh siad / gciúálaidís‡‡; gciúáladh siad‡‡	a chiúáladh / a gciúáladh*	chiúáiltí / gciúáilt퇇
future		ciúálfaidh mé; ciúálfad	ciúálfaidh tú; ciúálfair†	ciúálfaidh sé, sí	ciúálfaimid; ciúálfaidh muid	ciúálfaidh sibh	ciúálfaidh siad; ciúálfaid†	a chiúálfaidh; a chiúálfas / a gciúálfaidh*	ciúálfar
conditional		chiúálfainn / gciúálfainn‡‡	chiúálfá / gciúálfᇇ	chiúálfadh sé, sí / gciúálfadh sé, s퇇	chiúálfaimis; chiúálfadh muid / gciúálfaimis‡‡; gciúálfadh muid‡‡	chiúálfadh sibh / gciúálfadh sibh‡‡	chiúálfaidís; chiúálfadh siad / gciúálfaidís‡‡; gciúálfadh siad‡‡	a chiúálfadh / a gciúálfadh*	chiúálfaí / gciúálfa퇇
subjunctive	present	go gciúála mé; go gciúálad†	go gciúála tú; go gciúálair†	go gciúála sé, sí	go gciúálaimid; go gciúála muid	go gciúála sibh	go gciúála siad; go gciúálaid†	—	go gciúáiltear
	past	dá gciúálainn	dá gciúáilteá	dá gciúáladh sé, sí	dá gciúálaimis; dá gciúáladh muid	dá gciúáladh sibh	dá gciúálaidís; dá gciúáladh siad	—	dá gciúáiltí
imperative		ciúálaim	ciúáil	ciúáladh sé, sí	ciúálaimis	ciúálaigí; ciúálaidh†	ciúálaidís	—	ciúáiltear
verbal noun		ciúáil
past participle		ciúáilte

*indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Noun

ciúáil f (genitive singular ciúála)

1. verbal noun of ciúáil
2. cueing

Declension

Declension of ciúáil (third declension, no plural)

bare forms case singular nominative ciúáil vocative a chiúáil genitive ciúála dative ciúáil forms with the definite article case singular nominative an chiúáil genitive na ciúála dative leis an gciúáil don chiúáil

Mutation

Mutated forms of ciúáil

radical	lenition	eclipsis
ciúáil	chiúáil	gciúáil

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “ciúáil”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN