chybić

Polish

chybić pf (imperfective chybiać)

(ambitransitive) to miss, miss the mark (to not hit something) [with genitive]
Synonyms: spudłować, nie trafić
(transitive, Kielce) Synonym of omylić
Zboże chybiło latoś. ― The grain has failed this year.

Conjugation of chybić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		chybić
future tense	1^st	chybię			chybimy
	2^nd	chybisz			chybicie
	3^rd	chybi			chybią
	impersonal	chybi się
past tense	1^st	chybiłem, -(e)m chybił	chybiłam, -(e)m chybiła	chybiłom, -(e)m chybiło	chybiliśmy, -(e)śmy chybili	chybiłyśmy, -(e)śmy chybiły
	2^nd	chybiłeś, -(e)ś chybił	chybiłaś, -(e)ś chybiła	chybiłoś, -(e)ś chybiło	chybiliście, -(e)ście chybili	chybiłyście, -(e)ście chybiły
	3^rd	chybił	chybiła	chybiło	chybili	chybiły
	impersonal	chybiono
conditional	1^st	chybiłbym, bym chybił	chybiłabym, bym chybiła	chybiłobym, bym chybiło	chybilibyśmy, byśmy chybili	chybiłybyśmy, byśmy chybiły
	2^nd	chybiłbyś, byś chybił	chybiłabyś, byś chybiła	chybiłobyś, byś chybiło	chybilibyście, byście chybili	chybiłybyście, byście chybiły
	3^rd	chybiłby, by chybił	chybiłaby, by chybiła	chybiłoby, by chybiło	chybiliby, by chybili	chybiłyby, by chybiły
	impersonal	chybiono by
imperative	1^st	niech chybię			chybmy
	2^nd	chyb			chybcie
	3^rd	niech chybi			niech chybią
passive adjectival participle		chybiony	chybiona	chybione	chybieni	chybione
anterior adverbial participle		chybiwszy
verbal noun		chybienie

(verbs):

(noun):