From Wiktionary, the free dictionary
From carda (“card (hand-held tool for preparing materials for spinning”) + -áil.
cardáil (present analytic cardálann, future analytic cardálfaidh, verbal noun cardáil, past participle cardáilte)
- to card (use carding device)
|
singular
|
plural
|
relative
|
autonomous
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
indicative
|
present
|
cardálaim
|
cardálann tú; cardálair†
|
cardálann sé, sí
|
cardálaimid
|
cardálann sibh
|
cardálann siad; cardálaid†
|
a chardálann; a chardálas / a gcardálann*
|
cardáiltear
|
past
|
chardáil mé; chardálas
|
chardáil tú; chardálais
|
chardáil sé, sí
|
chardálamar; chardáil muid
|
chardáil sibh; chardálabhair
|
chardáil siad; chardáladar
|
a chardáil / ar chardáil*
|
cardáladh
|
past habitual
|
chardálainn / gcardálainn‡‡
|
chardáilteá / gcardáilteᇇ
|
chardáladh sé, sí / gcardáladh sé, s퇇
|
chardálaimis; chardáladh muid / gcardálaimis‡‡; gcardáladh muid‡‡
|
chardáladh sibh / gcardáladh sibh‡‡
|
chardálaidís; chardáladh siad / gcardálaidís‡‡; gcardáladh siad‡‡
|
a chardáladh / a gcardáladh*
|
chardáiltí / gcardáilt퇇
|
future
|
cardálfaidh mé; cardálfad
|
cardálfaidh tú; cardálfair†
|
cardálfaidh sé, sí
|
cardálfaimid; cardálfaidh muid
|
cardálfaidh sibh
|
cardálfaidh siad; cardálfaid†
|
a chardálfaidh; a chardálfas / a gcardálfaidh*
|
cardálfar
|
conditional
|
chardálfainn / gcardálfainn‡‡
|
chardálfá / gcardálfᇇ
|
chardálfadh sé, sí / gcardálfadh sé, s퇇
|
chardálfaimis; chardálfadh muid / gcardálfaimis‡‡; gcardálfadh muid‡‡
|
chardálfadh sibh / gcardálfadh sibh‡‡
|
chardálfaidís; chardálfadh siad / gcardálfaidís‡‡; gcardálfadh siad‡‡
|
a chardálfadh / a gcardálfadh*
|
chardálfaí / gcardálfa퇇
|
subjunctive
|
present
|
go gcardála mé; go gcardálad†
|
go gcardála tú; go gcardálair†
|
go gcardála sé, sí
|
go gcardálaimid; go gcardála muid
|
go gcardála sibh
|
go gcardála siad; go gcardálaid†
|
—
|
go gcardáiltear
|
past
|
dá gcardálainn
|
dá gcardáilteá
|
dá gcardáladh sé, sí
|
dá gcardálaimis; dá gcardáladh muid
|
dá gcardáladh sibh
|
dá gcardálaidís; dá gcardáladh siad
|
—
|
dá gcardáiltí
|
imperative
|
cardálaim
|
cardáil
|
cardáladh sé, sí
|
cardálaimis
|
cardálaigí; cardálaidh†
|
cardálaidís
|
—
|
cardáiltear
|
verbal noun
|
cardáil
|
past participle
|
cardáilte
|
*indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis
cardáil f (genitive singular cardála, nominative plural)
- verbal noun of cardáil
Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.
- “cardáil”, in Historical Irish Corpus, 1600–1926, Royal Irish Academy
- Dinneen, Patrick S. (1904) “cardáil”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 118
- Ó Dónaill, Niall (1977) “cardáil”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
- Quiggin, E. C. (1906) A Dialect of Donegal, Cambridge University Press, page 33