cürüm
See also: curum
Turkish
[edit]Etymology
[edit]From Ottoman Turkish جرم (cürm), from Arabic جُرْم (jurm).
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]cürüm (definite accusative cürmü, plural cürümler)
Declension
[edit]| Inflection | ||
|---|---|---|
| Nominative | cürüm | |
| Definite accusative | cürmü | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | cürüm | cürümler |
| Definite accusative | cürmü | cürümleri |
| Dative | cürme | cürümlere |
| Locative | cürümde | cürümlerde |
| Ablative | cürümden | cürümlerden |
| Genitive | cürmün | cürümlerin |
References
[edit]- Nişanyan, Sevan (2002–) “cürüm”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “جرم”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 655
- Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN