cúirteoir

Irish

Etymology

From cúirt +‎ -óir.

Noun

cúirteoir m (genitive singular cúirteora, nominative plural cúirteoirí)

1. courtier, cavalier

Declension

Declension of cúirteoir (third declension)

bare forms case singular plural nominative cúirteoir cúirteoirí vocative a chúirteoir a chúirteoirí genitive cúirteora cúirteoirí dative cúirteoir cúirteoirí forms with the definite article case singular plural nominative an cúirteoir na cúirteoirí genitive an chúirteora na gcúirteoirí dative leis an gcúirteoir don chúirteoir leis na cúirteoirí

Mutation

Mutated forms of cúirteoir

radical	lenition	eclipsis
cúirteoir	chúirteoir	gcúirteoir

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “cúirteoir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• de Bhaldraithe, Tomás (1959) “cúirteoir”, in English-Irish Dictionary, An Gúm
• “cúirteoir”, in New English-Irish Dictionary, Foras na Gaeilge, 2013-2025