buitensporig

Dutch

Etymology

From buiten +‎ spoor +‎ -ig, calque of Old French exorbitant.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌbœy̯.tə(n)ˈspoː.rəx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bui‧ten‧spo‧rig

Adjective

buitensporig (comparative buitensporiger, superlative buitensporigst)

1. extravagant, lavish, excessive

Declension

Declension of buitensporig
uninflected	buitensporig
inflected	buitensporige
comparative	buitensporiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		buitensporig	buitensporiger	het buitensporigst het buitensporigste
indefinite	m./f. sing.	buitensporige	buitensporigere	buitensporigste
	n. sing.	buitensporig	buitensporiger	buitensporigste
	plural	buitensporige	buitensporigere	buitensporigste
definite		buitensporige	buitensporigere	buitensporigste
partitive		buitensporigs	buitensporigers	—

Synonyms

• excessief

Derived terms

• buitensporigheid