buĉi

See also: buci

Esperanto

Etymology

From English butcher, ultimately from Medieval Latin buccus (“he-goat”), a word of mixed Celtic and Germanic origin.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈbut͡ʃi]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ut͡ʃi
• Hyphenation: bu‧ĉi

Verb

buĉi (present buĉas, past buĉis, future buĉos, conditional buĉus, volitive buĉu)

1. to slaughter
2. to butcher

Conjugation

Conjugation of buĉi

		present		past		future
		singular	plural	singular	plural	singular	plural
tense		buĉas		buĉis		buĉos
active participle		buĉanta	buĉantaj	buĉinta	buĉintaj	buĉonta	buĉontaj
	acc.	buĉantan	buĉantajn	buĉintan	buĉintajn	buĉontan	buĉontajn
passive participle		buĉata	buĉataj	buĉita	buĉitaj	buĉota	buĉotaj
	acc.	buĉatan	buĉatajn	buĉitan	buĉitajn	buĉotan	buĉotajn
nominal active participle		buĉanto	buĉantoj	buĉinto	buĉintoj	buĉonto	buĉontoj
	acc.	buĉanton	buĉantojn	buĉinton	buĉintojn	buĉonton	buĉontojn
nominal passive participle		buĉato	buĉatoj	buĉito	buĉitoj	buĉoto	buĉotoj
	acc.	buĉaton	buĉatojn	buĉiton	buĉitojn	buĉoton	buĉotojn
adverbial active participle		buĉante		buĉinte		buĉonte
adverbial passive participle		buĉate		buĉite		buĉote
		infinitive	buĉi	imperative	buĉu	conditional	buĉus

Derived terms

• amasbuĉi (“to massacre”)
• buĉejo (“slaughterhouse”)
• buĉisto (“butcher”)