bryknąć

Polish

Etymology

From brykać +‎ -nąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbrɘk.nɔɲt͡ɕ/
• Rhymes: -ɘknɔɲt͡ɕ
• Syllabification: bryk‧nąć

Verb

bryknąć pf (imperfective brykać)

1. (intransitive, colloquial) to caper, to cavort, to gambol, to frolic, to prance, to romp

   Synonyms: poharcować, pohasać

2. (intransitive, colloquial) to flee, to run away

   Synonym: uciec

Conjugation

Conjugation of bryknąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		bryknąć
future tense	1st	bryknę			brykniemy
	2nd	brykniesz			brykniecie
	3rd	bryknie			brykną
	impersonal	bryknie się
past tense	1st	bryknąłem, -(e)m bryknął	bryknęłam, -(e)m bryknęła	bryknęłom, -(e)m bryknęło	bryknęliśmy, -(e)śmy bryknęli	bryknęłyśmy, -(e)śmy bryknęły
	2nd	bryknąłeś, -(e)ś bryknął	bryknęłaś, -(e)ś bryknęła	bryknęłoś, -(e)ś bryknęło	bryknęliście, -(e)ście bryknęli	bryknęłyście, -(e)ście bryknęły
	3rd	bryknął	bryknęła	bryknęło	bryknęli	bryknęły
	impersonal	bryknięto
conditional	1st	bryknąłbym, bym bryknął	bryknęłabym, bym bryknęła	bryknęłobym, bym bryknęło	bryknęlibyśmy, byśmy bryknęli	bryknęłybyśmy, byśmy bryknęły
	2nd	bryknąłbyś, byś bryknął	bryknęłabyś, byś bryknęła	bryknęłobyś, byś bryknęło	bryknęlibyście, byście bryknęli	bryknęłybyście, byście bryknęły
	3rd	bryknąłby, by bryknął	bryknęłaby, by bryknęła	bryknęłoby, by bryknęło	bryknęliby, by bryknęli	bryknęłyby, by bryknęły
	impersonal	bryknięto by
imperative	1st	niech bryknę			bryknijmy
	2nd	bryknij			bryknijcie
	3rd	niech bryknie			niech brykną
anterior adverbial participle		bryknąwszy
verbal noun		bryknięcie

Further reading

• bryknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• bryknąć in Polish dictionaries at PWN