blondyn

Polish

Etymology

Borrowed from French blondin. First attested in 1778.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈblɔn.dɘn/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔndɘn
• Syllabification: blon‧dyn

Noun

blondyn m pers (female equivalent blondynka, diminutive blondynek)

1. blond

   Synonym: (colloquial) blondas

   wysoki blondyn ― a tall blond

   przystojny blondyn ― a handsome blond

   niebieskooki blondyn ― a blue-eyed blond

   ciemny blondyn ― a dark blond

   jasny blondyn ― a light blond

   mieć słabość do blondynów ― to have a weakness for blonds

Declension

Declension of blondyn

	singular	plural
nominative	blondyn	blondyni/blondyny (deprecative)
genitive	blondyna	blondynów
dative	blondynowi	blondynom
accusative	blondyna	blondynów
instrumental	blondynem	blondynami
locative	blondynie	blondynach
vocative	blondynie	blondyni

Related terms

adjectives

• blondwłosy
• blondynowy

 

nouns

• blond
• blondas
• blondasek
• blondyna
• blondyneczka

 

Further reading

• blondyn in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• blondyn in Polish dictionaries at PWN