blagier

Polish

Etymology

Borrowed from French blagueur. By surface analysis, blagować +‎ -er. First attested in 1844.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbla.ɡjɛr/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aɡjɛr
• Syllabification: bla‧gier

Noun

blagier m pers (female equivalent blagierka)

1. (literary) blagger, fabulist

   Synonyms: bajerant, koloryzator, picer

Declension

Declension of blagier

	singular	plural
nominative	blagier	blagierzy/blagiery (deprecative)
genitive	blagiera	blagierów
dative	blagierowi	blagierom
accusative	blagiera	blagierów
instrumental	blagierem	blagierami
locative	blagierze	blagierach
vocative	blagierze	blagierzy

Derived terms

adjective

• blagierski

 

noun

• blagierstwo

 

Related terms

noun

• blaga

 

verbs

• blagować impf
• zblagować pf

 

Further reading

• blagier in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• blagier in Polish dictionaries at PWN