birtakım

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish بر طاقم, equivalent to bir +‎ takım.

Pronunciation

• IPA^(key): [biɾtɑkɯm]
• Hyphenation: bir‧ta‧kım

Adjective

birtakım (not comparable)

1. some; an unspecified quantity or number of.
   • 2015, Mustafa Kemal Atatürk, Nutuk, →ISBN, page 379:

     Efendiler, her muvaffakiyetsizliğin sonunda, birtakım dedikoduların meydan alması beklenmelidir.

     (please add an English translation of this quotation)

Synonyms

• bazı
• kimi

References

• Nişanyan, Sevan (2002–) “birtakım”, in Nişanyan Sözlük