bilme

Czech

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈbɪlmɛ]

Verb

bilme

1. first-person plural imperative of bílit

Turkish

Noun

bilme (definite accusative bilmeyi, plural bilmeler)

1. verbal noun of bilmek

Declension

Inflection
Nominative	bilme
Definite accusative	bilmeyi
	Singular	Plural
Nominative	bilme	bilmeler
Definite accusative	bilmeyi	bilmeleri
Dative	bilmeye	bilmelere
Locative	bilmede	bilmelerde
Ablative	bilmeden	bilmelerden
Genitive	bilmenin	bilmelerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular bilmem bilmelerim 2nd singular bilmen bilmelerin 3rd singular bilmesi bilmeleri 1st plural bilmemiz bilmelerimiz 2nd plural bilmeniz bilmeleriniz 3rd plural bilmeleri bilmeleri Definite accusative Singular Plural 1st singular bilmemi bilmelerimi 2nd singular bilmeni bilmelerini 3rd singular bilmesini bilmelerini 1st plural bilmemizi bilmelerimizi 2nd plural bilmenizi bilmelerinizi 3rd plural bilmelerini bilmelerini Dative Singular Plural 1st singular bilmeme bilmelerime 2nd singular bilmene bilmelerine 3rd singular bilmesine bilmelerine 1st plural bilmemize bilmelerimize 2nd plural bilmenize bilmelerinize 3rd plural bilmelerine bilmelerine Locative Singular Plural 1st singular bilmemde bilmelerimde 2nd singular bilmende bilmelerinde 3rd singular bilmesinde bilmelerinde 1st plural bilmemizde bilmelerimizde 2nd plural bilmenizde bilmelerinizde 3rd plural bilmelerinde bilmelerinde Ablative Singular Plural 1st singular bilmemden bilmelerimden 2nd singular bilmenden bilmelerinden 3rd singular bilmesinden bilmelerinden 1st plural bilmemizden bilmelerimizden 2nd plural bilmenizden bilmelerinizden 3rd plural bilmelerinden bilmelerinden Genitive Singular Plural 1st singular bilmemin bilmelerimin 2nd singular bilmenin bilmelerinin 3rd singular bilmesinin bilmelerinin 1st plural bilmemizin bilmelerimizin 2nd plural bilmenizin bilmelerinizin 3rd plural bilmelerinin bilmelerinin

Verb

bilme

1. second-person singular negative imperative of bilmek