biðill

Icelandic

Etymology

From Old Norse biðill (“suitor, wooer”). biðja +‎ -ill.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɪːðɪtl/
• Rhymes: -ɪːðɪtl

Noun

biðill m (genitive singular biðils, nominative plural biðlar)

1. suitor, wooer

Declension

Declension of biðill (masculine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	biðill	biðillinn	biðlar	biðlarnir
accusative	biðil	biðilinn	biðla	biðlana
dative	biðli	biðlinum	biðlum	biðlunum
genitive	biðils	biðilsins	biðla	biðlanna