bekaaid
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From bekaaien.
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]bekaaid (comparative bekaaider, superlative bekaaidst)
- having come off badly, let down, disappointed, disadvantaged
- bad, poor
Declension
[edit]| Declension of bekaaid | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | bekaaid | |||
| inflected | bekaaide | |||
| comparative | bekaaider | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | bekaaid | bekaaider | het bekaaidst het bekaaidste | |
| indefinite | m./f. sing. | bekaaide | bekaaidere | bekaaidste |
| n. sing. | bekaaid | bekaaider | bekaaidste | |
| plural | bekaaide | bekaaidere | bekaaidste | |
| definite | bekaaide | bekaaidere | bekaaidste | |
| partitive | bekaaids | bekaaiders | — | |