beiðslumaðr

Old Norse

Alternative forms

• beizlumaðr

Etymology

From beiðsla (“request”) +‎ maðr (“man”).

Noun

beiðslumaðr m

1. a person asking

Declension

Declension of beiðslumaðr (strong consonant stem, s-genitive)

masculine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	beiðslumaðr	beiðslumaðrinn	beiðslumenn	beiðslumenninir
accusative	beiðslumann	beiðslumanninn	beiðslumenn	beiðslumennina
dative	beiðslumanni	beiðslumanninum	beiðslumǫnnum	beiðslumǫnnunum
genitive	beiðslumanns	beiðslumannsins	beiðslumanna	beiðslumannanna

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “beiðslumaðr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 45; also available at the [https://archive.org/stream/concisedictionar001857

1. page/45 Internet Archive]