bdelijum

Old Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin bdellium. First attested in the 15th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /bdɛlʲijum/
• IPA^(key): (15^th CE) /bdɛlʲijum/

Noun

bdelijum n

1. bdellium
   • 1930 [c. 1455], “Gen”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], 2, 12:

     Droge kamyenye, gezto slowye bdelyum

     [Drogie kamienie, jeż to słowie bdelijum]

Descendants

• Polish: bdelium, bdelijum, bdelijon, bedola (Middle Polish), bdelyum (pre-reform orthography (1816)), bdeljum (pre-reform orthography (1936)) (obsolete)

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “bdelijum”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN