bînî

See also: bini, Bini, and bíniʼ

Northern Kurdish

Verb

bînî

1. second-person singular present of anîn

Phuthi

Etymology

From Proto-Bantu *-bàdɪ́.

Adjective

-bînî́

1. two

Inflection

Adjective concord, tone LH

	modifier	copulative
1st singular	legimubînî	gimubînî
2nd singular	lomubînî	umubînî
1st plural	lesibabînî	sibabînî
2nd plural	lelibabînî	libabînî
class 1	lamubînî	mhubînî
class 2	lababînî	bhabînî
class 3	lomubînî	mhubînî
class 4	lemibînî	mhibînî
class 5	lelibînî	lhibînî
class 6	lamabînî	mhabînî
class 7	lesibînî	ssibînî
class 8	letibînî	ttibînî
class 9	lebînî	yhibînî
class 10	letibînî	ttibînî
class 14	lobubînî	bhubînî
class 15	lokubînî	kkubînî
class 17	lokubînî	kkubînî