bäibréngen

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Luxembourgish

[edit]

Etymology

[edit]

From bäi- +‎ bréngen.

Verb

[edit]

bäibréngen (third-person singular present bréngt bäi, preterite bruecht bäi, past participle bäibruecht or bäibruet, past subjunctive bréicht bäi, auxiliary verb hunn)

  1. to teach
  2. to break (news)

Conjugation

[edit]
Irregular with past tense, separable
infinitive bäibréngen
participle bäibruecht
auxiliary hunn
present
indicative
past
indicative
conditional imperative
1st singular brénge bäi bruecht bäi bréicht bäi
2nd singular bréngs bäi bruechts bäi bréichts bäi bréng bäi
3rd singular bréngt bäi bruecht bäi bréicht bäi
1st plural brénge bäi bruechte bäi bréichte bäi
2nd plural bréngt bäi bruecht bäi bréicht bäi bréngt bäi
3rd plural brénge bäi bruechte bäi bréichte bäi
(n) or (nn) indicates the Eifeler Regel.