avsvära
Appearance
Swedish
[edit]Alternative forms
[edit]Etymology
[edit]av (“off”) + svära (“swear”) + sig (“oneself”)
Verb
[edit]avsvära (present avsvär, preterite avsvor, supine avsvurit, imperative avsvär)
- (reflexive) to (solemnly) renounce (a faith or allegiance or the like), to abjure, to forswear
- Han avsvor sig sin katolska tro
- He renounced his Catholic faith
Usage notes
[edit]Historically often about renouncing under oath.
Conjugation
[edit]active | passive | |||
---|---|---|---|---|
infinitive | avsvära | — | ||
supine | avsvurit | — | ||
imperative | avsvär | — | ||
imper. plural1 | avsvären | — | ||
present | past | present | past | |
indicative | avsvär | avsvor | — | — |
ind. plural1 | avsvära | avsvuro | — | — |
subjunctive2 | avsväre | avsvure | — | — |
present participle | avsvärande | |||
past participle | — |
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
active | passive | |||
---|---|---|---|---|
infinitive | avsvärja | — | ||
supine | avsvurit | — | ||
imperative | avsvärj | — | ||
imper. plural1 | avsvärjen | — | ||
present | past | present | past | |
indicative | avsvärjer | avsvor | — | — |
ind. plural1 | avsvärja | avsvuro | — | — |
subjunctive2 | avsvärje | avsvure | — | — |
present participle | avsvärjande | |||
past participle | — |
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
active | passive | |||
---|---|---|---|---|
infinitive | afsvärja | — | ||
supine | afsvurit | — | ||
imperative | afsvärj | — | ||
imper. plural1 | afsvärjen | — | ||
present | past | present | past | |
indicative | afsvärjer | afsvor | — | — |
ind. plural1 | afsvärja | afsvuro | — | — |
subjunctive2 | afsvärje | afsvure | — | — |
present participle | afsvärjande | |||
past participle | — |
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.