autoironiczny

Polish

Etymology

From autoironia +‎ -iczny. First attested in 1908.

Pronunciation

• IPA^(key): /aw.tɔ.i.rɔˈɲit͡ʂ.nɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂnɘ
• Syllabification: au‧to‧i‧ro‧nicz‧ny

Adjective

autoironiczny (comparative bardziej autoironiczny, superlative najbardziej autoironiczny, derived adverb autoironicznie)

1. (literary) self-deprecating

Declension

Declension of autoironiczny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	autoironiczny		autoironiczna	autoironiczne	autoironiczni	autoironiczne
genitive	autoironicznego		autoironicznej	autoironicznego	autoironicznych
dative	autoironicznemu		autoironicznej	autoironicznemu	autoironicznym
accusative	autoironicznego	autoironiczny	autoironiczną	autoironiczne	autoironicznych	autoironiczne
instrumental	autoironicznym		autoironiczną	autoironicznym	autoironicznymi
locative	autoironicznym		autoironicznej	autoironicznym	autoironicznych

Related terms

noun

• autoironia

 

verb

• autoironizować

 

Further reading

• autoironiczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• autoironiczny in Polish dictionaries at PWN