From Wiktionary, the free dictionary
- IPA(key): /atɾonˈkaɾ/ [a.t̪ɾoŋˈkaɾ]
atroncar (first-person singular indicative present atronco, past participle atroncáu)
- to sleep soundly
Conjugation of atroncar
atroncar
|
atroncando
|
m atroncáu, f atroncada, n atroncao, m pl atroncaos, f pl atroncaes
|
indicative
|
present
|
atronco
|
atronces
|
atronca
|
atroncamos
|
atroncáis
|
atroncen
|
imperfect
|
atroncaba
|
atroncabes
|
atroncaba
|
atroncábemos, atroncábamos
|
atroncabeis, atroncabais
|
atroncaben
|
preterite
|
atroncé
|
atroncasti, atroncesti
|
atroncó
|
atroncemos
|
atroncastis, atroncestis
|
atroncaron
|
pluperfect
|
atroncare, atroncara
|
atroncares, atroncaras
|
atroncare, atroncara
|
atroncáremos, atroncáramos
|
atroncareis, atroncarais
|
atroncaren, atroncaran
|
future
|
atroncaré
|
atroncarás
|
atroncará
|
atroncaremos
|
atroncaréis
|
atroncarán
|
conditional
|
atroncaría
|
atroncaríes
|
atroncaría
|
atroncaríemos, atroncaríamos
|
atroncaríeis, atroncaríais
|
atroncaríen
|
subjunctive
|
present
|
atronce
|
atronces, atroncas
|
atronce
|
atroncemos
|
atroncéis
|
atroncen, atroncan
|
imperfect
|
atroncare, atroncara
|
atroncares, atroncaras
|
atroncare, atroncara
|
atroncáremos, atroncáramos
|
atroncareis, atroncarais
|
atroncaren, atroncaran
|
imperative
|
—
|
atronca
|
—
|
—
|
atroncái
|
—
|