argutulus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]argūtus (“eloquent, witty”) + -ulus (diminutive)
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /arˈɡuː.tu.lus/, [ärˈɡuːt̪ʊɫ̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /arˈɡu.tu.lus/, [ärˈɡuːt̪ulus]
Adjective
[edit]argūtulus (feminine argūtula, neuter argūtulum); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | argūtulus | argūtula | argūtulum | argūtulī | argūtulae | argūtula | |
genitive | argūtulī | argūtulae | argūtulī | argūtulōrum | argūtulārum | argūtulōrum | |
dative | argūtulō | argūtulae | argūtulō | argūtulīs | |||
accusative | argūtulum | argūtulam | argūtulum | argūtulōs | argūtulās | argūtula | |
ablative | argūtulō | argūtulā | argūtulō | argūtulīs | |||
vocative | argūtule | argūtula | argūtulum | argūtulī | argūtulae | argūtula |
References
[edit]- “argutulus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “argutulus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers