apruco
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Unknown. Attested in use only in the synonyms of Pseudo-Apuleius (4th century).
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /ˈaː.pru.koː/, [ˈäːprʊkoː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈa.pru.ko/, [ˈäːpruko]
Noun
[edit]āprucō f (genitive āprucōnis); third declension
Declension
[edit]Third-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | āprucō | āprucōnēs |
genitive | āprucōnis | āprucōnum |
dative | āprucōnī | āprucōnibus |
accusative | āprucōnem | āprucōnēs |
ablative | āprucōne | āprucōnibus |
vocative | āprucō | āprucōnēs |
References
[edit]- “apruco”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- apruco in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.