antonimiczny

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From antonimia +‎ -iczny. First attested in the {{{1}}}.[1]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /an.tɔ.ɲiˈmit͡ʂ.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡ʂnɘ
  • Syllabification: an‧to‧ni‧micz‧ny

Adjective

[edit]

antonimiczny (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational, semantics) antonymy; antonymous
    Antonyms: bliskoznaczny, synonimiczny

Declension

[edit]
Declension of antonimiczny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative antonimiczny antonimiczna antonimiczne antonimiczni antonimiczne
genitive antonimicznego antonimicznej antonimicznego antonimicznych
dative antonimicznemu antonimicznej antonimicznemu antonimicznym
accusative antonimicznego antonimiczny antonimiczną antonimiczne antonimicznych antonimiczne
instrumental antonimicznym antonimiczną antonimicznym antonimicznymi
locative antonimicznym antonimicznej antonimicznym antonimicznych
[edit]
noun

References

[edit]
  1. ^ Polska Akademia Nauk. Komitet Słowianoznawstwa (1928) Slavia Orientalis‎[1], volumes 27-28, Państwowe Wydawn. Naukowe, page 253: “Zatem rozpatrywany przeze mnie model najwyższego stopnia niemożności o postaci 'nie do ...-nia', wyłonił się jako antonimiczny biegun przytoczonego powyżej podelu możliwościowego, mając oparcie w występujących obocznie w języku polski […]”

Further reading

[edit]
  • antonimiczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • antonimiczny in Polish dictionaries at PWN
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=antonimiczny&oldid=82172065"