anbefalla
Appearance
Swedish
[edit]Etymology
[edit]Verb
[edit]anbefalla (present anbefaller, preterite anbefallde, supine anbefallt, imperative anbefall)
- to adjure; to order, decree, or (strongly) recommend
- (often reflexive) to commend oneself (give oneself over, especially in religious contexts)
Conjugation
[edit]active | passive | |||
---|---|---|---|---|
infinitive | anbefalla | anbefallas | ||
supine | anbefallt | anbefallts | ||
imperative | anbefall | — | ||
imper. plural1 | anbefallen | — | ||
present | past | present | past | |
indicative | anbefaller | anbefallde | anbefalls, anbefalles | anbefalldes |
ind. plural1 | anbefalla | anbefallde | anbefallas | anbefalldes |
subjunctive2 | anbefalle | anbefallde | anbefalles | anbefalldes |
present participle | anbefallande | |||
past participle | anbefalld |
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.