ambtelijk
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]ambtelijk (comparative ambtelijker, superlative ambtelijkst)
- official
- Zonder een ambtelijk bevel. - Without an official order.
Declension
[edit]| Declension of ambtelijk | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | ambtelijk | |||
| inflected | ambtelijke | |||
| comparative | ambtelijker | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | ambtelijk | ambtelijker | het ambtelijkst het ambtelijkste | |
| indefinite | m./f. sing. | ambtelijke | ambtelijkere | ambtelijkste |
| n. sing. | ambtelijk | ambtelijker | ambtelijkste | |
| plural | ambtelijke | ambtelijkere | ambtelijkste | |
| definite | ambtelijke | ambtelijkere | ambtelijkste | |
| partitive | ambtelijks | ambtelijkers | — | |