alogamiczny

Polish

Etymology

From alogamia +‎ -iczny. First attested in 1932.

Pronunciation

• IPA^(key): /a.lɔ.ɡaˈmit͡ʂ.nɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂnɘ
• Syllabification: a‧lo‧ga‧micz‧ny

Adjective

alogamiczny (not comparable, no derived adverb)

1. (relational, botany) allogamy; allogamic

   Synonym: obcopylny

Declension

Declension of alogamiczny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	alogamiczny		alogamiczna	alogamiczne	alogamiczni	alogamiczne
genitive	alogamicznego		alogamicznej	alogamicznego	alogamicznych
dative	alogamicznemu		alogamicznej	alogamicznemu	alogamicznym
accusative	alogamicznego	alogamiczny	alogamiczną	alogamiczne	alogamicznych	alogamiczne
instrumental	alogamicznym		alogamiczną	alogamicznym	alogamicznymi
locative	alogamicznym		alogamicznej	alogamicznym	alogamicznych

Further reading

• alogamiczny in Polish dictionaries at PWN