alleenzaam

Dutch

Etymology

From alleen +‎ -zaam.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɑˈleːn.zaːm/
• Hyphenation: al‧een‧zaam

Adjective

alleenzaam (comparative alleenzamer, superlative alleenzaamst)

1. (rare) lonely, lonesome

Declension

Declension of alleenzaam
uninflected	alleenzaam
inflected	alleenzame
comparative	alleenzamer
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		alleenzaam	alleenzamer	het alleenzaamst het alleenzaamste
indefinite	m./f. sing.	alleenzame	alleenzamere	alleenzaamste
	n. sing.	alleenzaam	alleenzamer	alleenzaamste
	plural	alleenzame	alleenzamere	alleenzaamste
definite		alleenzame	alleenzamere	alleenzaamste
partitive		alleenzaams	alleenzamers	—

Derived terms

• alleenzaamheid

Further reading

• Matthias de Vries, Lambert Allard te Winkel (1864) “alleenzaam”, in Woordenboek der Nederlandsche Taal, published 2001