Jump to content

alcătuință

From Wiktionary, the free dictionary

Romanian

[edit]

Etymology

[edit]

From alcătui +‎ -ință.

Noun

[edit]

alcătuință f (plural alcătuințe)

  1. (dated) composition

Declension

[edit]
Declension of alcătuință
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative alcătuință alcătuința alcătuințe alcătuințele
genitive-dative alcătuințe alcătuinței alcătuințe alcătuințelor
vocative alcătuință, alcătuințo alcătuințelor