From Wiktionary, the free dictionary
alboriar (first-person singular indicative present alborio, past participle alboriáu)
- (intransitive) to dawn (to begin to brighten with daylight)
- N'aquesti puebru espértanse cuando alboria ― People in this town wake up when it dawns
Conjugation of alboriar
alboriar
|
alboriando
|
m alboriáu, f alboriada, n alboriao, m pl alboriaos, f pl alboriaes
|
indicative
|
present
|
alborio
|
albories
|
alboria
|
alboriamos
|
alboriáis
|
alborien
|
imperfect
|
alboriaba
|
alboriabes
|
alboriaba
|
alboriábemos, alboriábamos
|
alboriabeis, alboriabais
|
alboriaben
|
preterite
|
alborié
|
alboriasti, alboriesti
|
alborió
|
alboriemos
|
alboriastis, alboriestis
|
alboriaron
|
pluperfect
|
alboriare, alboriara
|
alboriares, alboriaras
|
alboriare, alboriara
|
alboriáremos, alboriáramos
|
alboriareis, alboriarais
|
alboriaren, alboriaran
|
future
|
alboriaré
|
alboriarás
|
alboriará
|
alboriaremos
|
alboriaréis
|
alboriarán
|
conditional
|
alboriaría
|
alboriaríes
|
alboriaría
|
alboriaríemos, alboriaríamos
|
alboriaríeis, alboriaríais
|
alboriaríen
|
subjunctive
|
present
|
alborie
|
albories, alborias
|
alborie
|
alboriemos
|
alboriéis
|
alborien, alborian
|
imperfect
|
alboriare, alboriara
|
alboriares, alboriaras
|
alboriare, alboriara
|
alboriáremos, alboriáramos
|
alboriareis, alboriarais
|
alboriaren, alboriaran
|
imperative
|
—
|
alboria
|
—
|
—
|
alboriái
|
—
|