alaranĝi

Esperanto

Etymology

From al- +‎ aranĝi (“to arrange”).

Pronunciation

• IPA^(key): [alaˈrand͡ʒi]
• Rhymes: -and͡ʒi
• Hyphenation: al‧a‧ran‧ĝi

Verb

alaranĝi (present alaranĝas, past alaranĝis, future alaranĝos, conditional alaranĝus, volitive alaranĝu)

1. to adapt, adjust
   • 1910, Eliza Orzeszkowa, translated by L. L. Zamenhof, Marta‎^[1], page 107:

     La mastrino de la magazeno montris al Marta seĝon ĉe unu el la tabloj, poste ŝi turnis sin al juna fraǔlino, kiu en tiu momento estis alaranĝanta multekostan plumon de struto al velura ĉapelo:

     The mistress of the shop showed Martha a chair at one of the tables and then turned to a young lady who at that moment was adjusting a costly ostrich feather on a velvet hat:

Conjugation

Conjugation of alaranĝi

		present		past		future
		singular	plural	singular	plural	singular	plural
tense		alaranĝas		alaranĝis		alaranĝos
active participle		alaranĝanta	alaranĝantaj	alaranĝinta	alaranĝintaj	alaranĝonta	alaranĝontaj
	acc.	alaranĝantan	alaranĝantajn	alaranĝintan	alaranĝintajn	alaranĝontan	alaranĝontajn
passive participle		alaranĝata	alaranĝataj	alaranĝita	alaranĝitaj	alaranĝota	alaranĝotaj
	acc.	alaranĝatan	alaranĝatajn	alaranĝitan	alaranĝitajn	alaranĝotan	alaranĝotajn
nominal active participle		alaranĝanto	alaranĝantoj	alaranĝinto	alaranĝintoj	alaranĝonto	alaranĝontoj
	acc.	alaranĝanton	alaranĝantojn	alaranĝinton	alaranĝintojn	alaranĝonton	alaranĝontojn
nominal passive participle		alaranĝato	alaranĝatoj	alaranĝito	alaranĝitoj	alaranĝoto	alaranĝotoj
	acc.	alaranĝaton	alaranĝatojn	alaranĝiton	alaranĝitojn	alaranĝoton	alaranĝotojn
adverbial active participle		alaranĝante		alaranĝinte		alaranĝonte
adverbial passive participle		alaranĝate		alaranĝite		alaranĝote

infinitive		alaranĝi						imperative		alaranĝu						conditional		alaranĝus