From Wiktionary, the free dictionary
afumiar (first-person singular indicative present afumio, past participle afumiáu)
- (intransitive) Alternative form of fumiar (“give off smoke”)
Conjugation of afumiar
afumiar
|
afumiando
|
m afumiáu, f afumiada, n afumiao, m pl afumiaos, f pl afumiaes
|
indicative
|
present
|
afumio
|
afumies
|
afumia
|
afumiamos
|
afumiáis
|
afumien
|
imperfect
|
afumiaba
|
afumiabes
|
afumiaba
|
afumiábemos, afumiábamos
|
afumiabeis, afumiabais
|
afumiaben
|
preterite
|
afumié
|
afumiasti, afumiesti
|
afumió
|
afumiemos
|
afumiastis, afumiestis
|
afumiaron
|
pluperfect
|
afumiare, afumiara
|
afumiares, afumiaras
|
afumiare, afumiara
|
afumiáremos, afumiáramos
|
afumiareis, afumiarais
|
afumiaren, afumiaran
|
future
|
afumiaré
|
afumiarás
|
afumiará
|
afumiaremos
|
afumiaréis
|
afumiarán
|
conditional
|
afumiaría
|
afumiaríes
|
afumiaría
|
afumiaríemos, afumiaríamos
|
afumiaríeis, afumiaríais
|
afumiaríen
|
subjunctive
|
present
|
afumie
|
afumies, afumias
|
afumie
|
afumiemos
|
afumiéis
|
afumien, afumian
|
imperfect
|
afumiare, afumiara
|
afumiares, afumiaras
|
afumiare, afumiara
|
afumiáremos, afumiáramos
|
afumiareis, afumiarais
|
afumiaren, afumiaran
|
imperative
|
—
|
afumia
|
—
|
—
|
afumiái
|
—
|