adiaŭi

Esperanto

Etymology

adiaŭ +‎ -i

Pronunciation

• IPA^(key): [adiˈau̯i]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -au̯i
• Hyphenation: a‧di‧aŭ‧i

Verb

adiaŭi (present adiaŭas, past adiaŭis, future adiaŭos, conditional adiaŭus, volitive adiaŭu)

1. (transitive, intransitive) to say goodbye (to someone), to bid (someone) farewell, take one's leave (of someone)
   • H. J. Bulthuis (translator), 'Jane Eyre by Charlotte Brontë, Chapter 26,

     “Ne, ne—ni tuj foriru,” kun timo respondis la alia, kaj ne adiaŭinte sinjoro Rochester, [i]li rapide foriris tra la halpordego.

     “No, no—let us be gone,” was the anxious reply; and without waiting to take leave of Mr. Rochester, they made their exit at the hall door.

   • Sven Alexandersson (translator), Pipi Ŝtrumpolonga (Pippi Långstrump) by Astrid Lindgren,

     Fine la du vagabondoj leviĝis, kore dankis por la manĝo kaj volis adiaŭi.

     Finally the two vagabonds got up, heartily thanked [her] for the food, and were about to say goodbye.

2. (computing) to log out, to log off, to sign out

   Synonym: elsaluti

Conjugation

Conjugation of adiaŭi

		present		past		future
		singular	plural	singular	plural	singular	plural
tense		adiaŭas		adiaŭis		adiaŭos
active participle		adiaŭanta	adiaŭantaj	adiaŭinta	adiaŭintaj	adiaŭonta	adiaŭontaj
	acc.	adiaŭantan	adiaŭantajn	adiaŭintan	adiaŭintajn	adiaŭontan	adiaŭontajn
passive participle		adiaŭata	adiaŭataj	adiaŭita	adiaŭitaj	adiaŭota	adiaŭotaj
	acc.	adiaŭatan	adiaŭatajn	adiaŭitan	adiaŭitajn	adiaŭotan	adiaŭotajn
nominal active participle		adiaŭanto	adiaŭantoj	adiaŭinto	adiaŭintoj	adiaŭonto	adiaŭontoj
	acc.	adiaŭanton	adiaŭantojn	adiaŭinton	adiaŭintojn	adiaŭonton	adiaŭontojn
nominal passive participle		adiaŭato	adiaŭatoj	adiaŭito	adiaŭitoj	adiaŭoto	adiaŭotoj
	acc.	adiaŭaton	adiaŭatojn	adiaŭiton	adiaŭitojn	adiaŭoton	adiaŭotojn
adverbial active participle		adiaŭante		adiaŭinte		adiaŭonte
adverbial passive participle		adiaŭate		adiaŭite		adiaŭote

infinitive		adiaŭi						imperative		adiaŭu						conditional		adiaŭus