Jump to content

absconditurus

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Future active participle of abscondeō

Participle

[edit]

absconditūrus (feminine absconditūra, neuter absconditūrum); first/second-declension participle

  1. about to conceal

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative absconditūrus absconditūra absconditūrum absconditūrī absconditūrae absconditūra
genitive absconditūrī absconditūrae absconditūrī absconditūrōrum absconditūrārum absconditūrōrum
dative absconditūrō absconditūrae absconditūrō absconditūrīs
accusative absconditūrum absconditūram absconditūrum absconditūrōs absconditūrās absconditūra
ablative absconditūrō absconditūrā absconditūrō absconditūrīs
vocative absconditūre absconditūra absconditūrum absconditūrī absconditūrae absconditūra