Jump to content

abiudicatus

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Perfect passive participle of abiūdicō (adjudicate).

Participle

[edit]

abiūdicātus (feminine abiūdicāta, neuter abiūdicātum); first/second-declension participle

  1. (law) abjudicated, having been adjudicated
  2. (by extension) denied, refused, rejected, having been denied

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative abiūdicātus abiūdicāta abiūdicātum abiūdicātī abiūdicātae abiūdicāta
genitive abiūdicātī abiūdicātae abiūdicātī abiūdicātōrum abiūdicātārum abiūdicātōrum
dative abiūdicātō abiūdicātae abiūdicātō abiūdicātīs
accusative abiūdicātum abiūdicātam abiūdicātum abiūdicātōs abiūdicātās abiūdicāta
ablative abiūdicātō abiūdicātā abiūdicātō abiūdicātīs
vocative abiūdicāte abiūdicāta abiūdicātum abiūdicātī abiūdicātae abiūdicāta