abecadlnik

Polish

Etymology

From abecadło +‎ -nik. First attested in 1807.

Pronunciation

• IPA^(key): /a.bɛˈt͡sadl.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -adlɲik
• Syllabification: a‧be‧cadl‧nik

Noun

abecadlnik m inan

1. (obsolete) primer (introductory book)

   Synonym: elementarz

   • 1907, Konrad Prószyński (Kazimierz Promyk), Czytelność a nieczytelność narodu: o nauczaniu kilkorakimi sposobami Promyka‎^[2], page 12:

     W innych zaś dzielnicach kraju jedynie abecadlniki drukowały się w licznych i przeróżnych wydaniach.

     However in other parts of the country only primers were printed in numerous and various editions.

2. (obsolete) primer (book meant to teach children how to read)

   Synonym: elementarz

Declension

Declension of abecadlnik

	singular	plural
nominative	abecadlnik	abecadlniki
genitive	abecadlnika	abecadlników
dative	abecadlnikowi	abecadlnikom
accusative	abecadlnik	abecadlniki
instrumental	abecadlnikiem	abecadlnikami
locative	abecadlniku	abecadlnikach
vocative	abecadlniku	abecadlniki

Related terms

adjectives

• abecadlny
• abecadłowy

 

adverb

• abecadłowo

 

nouns

• abecadlarz
• abecadło
• abecadłowość
• abecedariusz

 

Further reading

• abecadlnik in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Zdanowicz (1861) “abecadlnik”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “abecadlnik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 2