Yiğit

See also: yiğit and yigit

Turkish

Etymology

From yiğit (“wight, brave one”).

Pronunciation

• IPA^(key): /jiɰit/, [jiˈit]

Proper noun

Yiğit

1. a male given name

Declension

    declension of Yiğit

	singular	plural
nominative	Yiğit	Yiğitler / Yiğit'ler
accusative	Yiğit'i	Yiğitleri / Yiğit'leri
dative	Yiğit'e	Yiğitlere / Yiğit'lere
locative	Yiğit'te	Yiğitlerde / Yiğit'lerde
ablative	Yiğit'ten	Yiğitlerden / Yiğit'lerden
genitive	Yiğit'in	Yiğitlerin / Yiğit'lerin

    possessive of Yiğit

	singular	plural
benim (my)	Yiğit'im	Yiğitlerim / Yiğit'lerim
senin (your)	Yiğit'in	Yiğitlerin / Yiğit'lerin
onun (his/her/its)	Yiğit'i	Yiğitleri / Yiğit'leri
bizim (our)	Yiğit'imiz	Yiğitlerimiz / Yiğit'lerimiz
sizin (your)	Yiğit'iniz	Yiğitleriniz / Yiğit'leriniz
onların (their)	Yiğit'i / Yiğitleri / Yiğit'leri	Yiğitleri / Yiğit'leri