Jump to content

Template:lb-conj-hunn

From Wiktionary, the free dictionary
Conjugation of hunn
infinitive hunn
participle gehat
auxiliary hunn
singular plural
1st person
ech
2nd person
du
3rd person
hien/si/hatt
1st person
mir
2nd person
dir
3rd person
si
indicative present simple hunn hues huet hunn hutt hunn
preterite hat has hat haten hat haten
present perfect hu gehat bass gehat ass gehat hu gehat hutt gehat hu gehat
past perfect hat gehat has gehat hat gehat hate gehat hat gehat hate gehat
future simple wäert hunn wäerts hunn wäert hunn wäerten hunn wäert hunn wäerten hunn
future perfect wäert gehat hunn wäerts gehat hunn wäert gehat hunn wäerte gehat hunn wäert gehat hunn wäerte gehat hunn
conditional simple hätt häss hätt hätten hätt hätten
present géif hunn géifs hunn géif hunn géifen hunn géift hunn géifen hunn
perfect hätt gehat häss gehat hätt gehat hätte gehat hätt gehat hätte gehat
imperative affirmative hief hieft