Palandöken

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish پالان‌دوكن (Palandöken), palan +‎ döken.

Pronunciation

• IPA^(key): [pʰaˈɫanˈdøˈcʰɛn]

Proper noun

Palandöken

1. A mountain in Erzurum, Turkey
2. A town and district of Erzurum, Turkey

Declension

Declension of Palandöken

	singular	plural
nominative	Palandöken	Palandökenler
accusative	Palandöken'i	Palandökenleri
dative	Palandöken'e	Palandökenlere
locative	Palandöken'de	Palandökenlerde
ablative	Palandöken'den	Palandökenlerden
genitive	Palandöken'in	Palandökenlerin

Possessive forms of Palandöken

	singular	plural
benim (my)	Palandöken'im	Palandökenlerim Palandöken'lerim
senin (your)	Palandöken'in	Palandökenlerin Palandöken'lerin
onun (his/her/its)	Palandöken'i	Palandökenleri Palandöken'leri
bizim (our)	Palandöken'imiz	Palandökenlerimiz Palandöken'lerimiz
sizin (your)	Palandöken'iniz	Palandökenleriniz Palandöken'leriniz
onların (their)	Palandöken'i Palandökenleri Palandöken'leri	Palandökenleri Palandöken'leri

Derived terms

• Palandökenli