Ovinius
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Probably from ovīnus.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /oˈu̯iː.ni.us/, [oˈu̯iːniʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /oˈvi.ni.us/, [oˈviːnius]
Proper noun
[edit]Ovīnius m sg (genitive Ovīniī or Ovīnī); second declension
- a Roman nomen gentile, gens or "family name" famously held by:
- Ovinius Camillus, a Roman senator
Declension
[edit]Second-declension noun, singular only.
singular | |
---|---|
nominative | Ovīnius |
genitive | Ovīniī Ovīnī1 |
dative | Ovīniō |
accusative | Ovīnium |
ablative | Ovīniō |
vocative | Ovīnī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Derived terms
[edit]Adjective
[edit]Ovīnius (feminine Ovīnia, neuter Ovīnium); first/second-declension adjective
- of or pertaining to the gens Ovinia.
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | Ovīnius | Ovīnia | Ovīnium | Ovīniī | Ovīniae | Ovīnia | |
genitive | Ovīniī | Ovīniae | Ovīniī | Ovīniōrum | Ovīniārum | Ovīniōrum | |
dative | Ovīniō | Ovīniae | Ovīniō | Ovīniīs | |||
accusative | Ovīnium | Ovīniam | Ovīnium | Ovīniōs | Ovīniās | Ovīnia | |
ablative | Ovīniō | Ovīniā | Ovīniō | Ovīniīs | |||
vocative | Ovīnie | Ovīnia | Ovīnium | Ovīniī | Ovīniae | Ovīnia |
References
[edit]- “Ovinius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Ovinius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.