Mekke

See also: měkké and mekke

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish مكه (mekke), from Arabic مَكَّة (makka).

Pronunciation

• IPA^(key): [mé̞k̟.k̟e̞]
• Hyphenation: Mek‧ke

Proper noun

Mekke

1. Mecca (a city in Saudi Arabia)

   Synonym: Mekke-i Mükerreme

Declension

Declension of Mekke

	singular	plural
nominative	Mekke	Mekkeler / Mekke'ler
accusative	Mekke'yi	Mekkeleri / Mekke'leri
dative	Mekke'ye	Mekkelere / Mekke'lere
locative	Mekke'de	Mekkelerde / Mekke'lerde
ablative	Mekke'den	Mekkelerden / Mekke'lerden
genitive	Mekke'nin	Mekkelerin / Mekke'lerin

Possessive forms of Mekke

	singular	plural
benim (my)	Mekke'm	Mekkelerim Mekke'lerim
senin (your)	Mekke'n	Mekkelerin Mekke'lerin
onun (his/her/its)	Mekke'si	Mekkeleri Mekke'leri
bizim (our)	Mekke'miz	Mekkelerimiz Mekke'lerimiz
sizin (your)	Mekke'niz	Mekkeleriniz Mekke'leriniz
onların (their)	Mekke'si Mekkeleri Mekke'leri	Mekkeleri Mekke'leri