Müslüman

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish مسلمان (müslimân), from Classical Persian مُسَلْمَان (musalmān, “Muslim”), from Arabic مُسْلِم (muslim, “Muslim”).

Pronunciation

• IPA^(key): /mys.lyˈmɑn/
• Hyphenation: Müs‧lü‧man

Proper noun

Müslüman

1. (Islam) Muslim

Declension

Declension of Müslüman

singular plural nominative Müslüman Müslümanlar definite accusative Müslümanı Müslümanları dative Müslümana Müslümanlara locative Müslümanda Müslümanlarda ablative Müslümandan Müslümanlardan genitive Müslümanın Müslümanların Predicative forms singular plural 1st singular Müslümanım Müslümanlarım 2nd singular Müslümansın Müslümanlarsın 3rd singular Müslüman Müslümandır Müslümanlar Müslümanlardır 1st plural Müslümanız Müslümanlarız 2nd plural Müslümansınız Müslümanlarsınız 3rd plural Müslümanlar Müslümanlardır

Derived terms

• Müslüman mahallesinde salyangoz satmak
• Müslümanlık

Further reading

• “Müslüman”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Çağbayır, Yaşar (2007) “müslüman”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 3398