Didius
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit](This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /ˈdiː.di.us/, [ˈd̪iːd̪iʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈdi.di.us/, [ˈd̪iːd̪ius]
Proper noun
[edit]Dīdius m sg (genitive Dīdiī or Dīdī); second declension
- a Roman nomen gentile, gens or "family name" famously held by:
- Didius Julianus, a Roman emperor
Declension
[edit]Second-declension noun, singular only.
singular | |
---|---|
nominative | Dīdius |
genitive | Dīdiī Dīdī1 |
dative | Dīdiō |
accusative | Dīdium |
ablative | Dīdiō |
vocative | Dīdī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Derived terms
[edit]Descendants
[edit]- Ancient Greek: Δίδιος (Dídios)
Adjective
[edit]Dīdius (feminine Dīdia, neuter Dīdium); first/second-declension adjective
- of or pertaining to the gens Didia.
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | Dīdius | Dīdia | Dīdium | Dīdiī | Dīdiae | Dīdia | |
genitive | Dīdiī | Dīdiae | Dīdiī | Dīdiōrum | Dīdiārum | Dīdiōrum | |
dative | Dīdiō | Dīdiae | Dīdiō | Dīdiīs | |||
accusative | Dīdium | Dīdiam | Dīdium | Dīdiōs | Dīdiās | Dīdia | |
ablative | Dīdiō | Dīdiā | Dīdiō | Dīdiīs | |||
vocative | Dīdie | Dīdia | Dīdium | Dīdiī | Dīdiae | Dīdia |
References
[edit]- “Didius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Didius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.